Kerem ile Aslı

bu aşk hikayesinin aşık kerem ya da kerem dede diye anılan azerbaycan yöresi halk şairinin aşk serüvenini konu eden şiirleri halk arasında yayıldıktan sonra adı bilinmeyen halk hikayecileri tarafından bu şiirler çerçevesinde oluşturulduğu ileri sürülür . xvii. yy. İsfahan padişahı\ ın oğlu kerem keşiş kızı aslı\ya gönül verir .ancak din ayrılığı yüzünden onunla evlenmesi mümkün olmaz . İlden ile göçen keşişle kızı aslı\ ın ardından uzun yolculuklar yapan delikanlı halep paşası\ ın emri üzerine aslı\yla evlendirilir .ancak düğün gecesi keşişin kızına giydirdiği gömleğin düğmeleri bir türlü çözülmeyince kerem ah edip yanarak ölür . onun külleri arasında kalmış kıvılcımla aslı\da saçlarından tutuşup can verir . hikaye boyunca kerem arkadaşı sofu\yla birlikte uzun yollar aşar . anadolu\ un birçok yerini gezer ,hanlarda kahvelerde şiirler söyler ,yollara , dağlara , akarsulara, hayvanlara aslı\ya benzettiği güzellere şiirler söyleyerek derdini anlatır .aslı\yı yakından görebilmek için kızın annesine bütün dişlerini çektirir . hikayeye olağanüstü ögeler de karışmıştır .İki sevgilinin doğumları bir dervişin verdiği sihirli elmayla olmuştur .zorda kalan kerem\i hızır kurtarır .dağlar ırmaklar o şiir söyleyince geçit verir . sevgilisine kavuşma yolunda çileler çeken ve onun uğrunda yanan kerem , modern edebiyatta bir ülküye bağlanıp can verebilen kahramanın simgesi sayılmıştır . ala gözlerine kurban olduğum hep senin derdinden yanar ağlarım kime arzedeyim garip halimi ellerin yanında görür ağlarım .. benden kaçar sevdiğim, gayrden kaçmaz dahi pek küçüktür, aşıkın bilmez yalvarsam mevla\ya dileğim geçmez yüzümü yerlere sürer ağlarım .. yine düşt\ayrılık vücut şehrine yürek mi dayanır dilber cevrine sürülünce insan mahşer yerine hak\kın divanına durur ağlarım .. kerem der bu firkatla yanarsam tükenir ömrümüz bir gün ölürsem bu hasretle kıyamete kalırsam kefenim boynuma sarar ağlarım ...